Opowieść Ślimaka: letni wianek z bukszpanu

Kochani!

Za nami kolejny upalny dzień. W sieci robi się już jesiennie. Te pierwsze kadry ze świecami w tle, nieśmiało pojawiające się wrzosy i dynie. A ja, pierwszy raz od niepamiętnych czasów, pragnę by to lato jeszcze trwało. I chociaż nie znoszę upałów, a raczej bardzo ciężko je znoszę :) to wolę, kiedy Dziewczynki o siódmej rano biegają po rosie za kotami, niż w kozakach przedzierają się przez zaspy. I myślę, co zrobić, by to lato zatrzymać. Dzisiaj uplotłyśmy wianek do kuchni. Kilka gałązek bukszpanu,  drucik florystyczny, moje urodzinowe kwiaty od Dziewczynek, kilka wiklinowych serduszek... Nawet Sisi załapała się na zdjęcie :)

Takiego Gościa znalazła w bukszpanie :)

Nasze dzieło zawisło w kuchni. Kształtem przypomina wianek, ale ile serca i pracy włożyły w niego Dziewczynki, to tylko ja i Pan Ślimak wiemy  :)

Wiklinowe serduszka zdjęłyśmy, na potrzeby dekoracji, z girlandy świetlnej. Potrzeba matką wynalazku  :)

W oknie zawisła kolejna perełka z sh. Lambrekin jest wykończony przepiękną koronką!

 

Do kompletu obrus :) I pierwsze wrzosy. Skusiły mnie swoim nietypowym wyglądem i kolorystyką.

Pewnej jesieni robiłyśmy z Zosią wianek i kule z mchu, pamiętacie? klik Jak miło powspominać! Teraz Marysia dołączy do poszukiwania krasnoludków :)

Do napisania!